Popular Posts

Wednesday, 14 September 2011

ကန္စြန္းရြက္ခ်ဥ္ေရဟင္း နဲ႕ ၾကက္သလံုးေၾကာ္

           အရင္ေၿပာခဲ့သလိုပါပဲ။ ေရႊၿမိဳင္သူ ပထမဦးဆံုးခ်က္တတ္တဲ့ ဟင္းက ကန္စြန္းရြက္ခ်ဥ္ေရဟင္းပါ။ အၾကိဳက္ဆံုးကလည္း ကန္စြန္းရြက္ခ်ဥ္ေရပါပဲ။ ထမင္းကို ဒီခ်ဥ္ေရဟင္းေလးဆမ္း ငပိရည္ ငရုတ္မွုန္႕နဲ႕နယ္ပီး ငါးေၾကာ္ၾကြပ္ၾကြပ္ေလးနဲ႕စားရတာ ဘယ္ေတာ့မွ မရိုးနိုင္ပါဘူး။ ဒီဟင္းကို ခ်က္စားၿဖစ္တိုင္း အေမ့ကို သတိရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကန္စြန္းရြက္ခ်ဥ္ေရဆိုတာ ဟင္းအဆန္းမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အေမက  သူ႕လက္နဲ႕ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္မွတ္ရရ သင္ေပးခဲ့လို႕ ဒီဟင္းရည္နဲ႕ စားရတိုင္း အေမ့လက္ရာကို လြမ္းမိပါတယ္။  
        ခ်ဥ္ေရဟင္း ၂ေယာက္စာ တအိုးအတြက္ 
       ၁။ ကန္းစြန္းရြက္တစည္း
       ၂။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးတလံုး
       ၃။ ငပိစိမ္းစားအနည္းငယ္
       ၄။ မရမ္းၿပား ၄ ၿခမ္း
       ၅။ အစိမ္းမွုန္႕ ၁ ဇြန္း
       ၆။ ငါး သို႕မဟုတ္ ပုဇြန္ လိုအပ္ပါတယ္။

       ဒီေန႕ေတာ့ ငါးမသံုးပဲ ပုဇြန္ အရြယ္ေတာ္ ၄ေကာင္ေလာက္ ႏႊင္ ပါးပါးလွီးပီး အိုးတလံုးထဲ ကန္စြန္းရြက္ ေရေဆးႏႊင္ထားတာေတြနဲ႕ ေရာထည့္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးကိုလည္း လွီးမေနေတာပဲ လက္နဲ႕ပဲ ေၿခပီး ငပိစိမ္းစား မရမ္းၿပား အစိမ္းမွုန္႕ တို႕နဲ႕တူတူ ငံၿပာရည္ နဲ႕ ဆီ တစ္ဇြန္းေလာက္ ဆမ္း အိုးထဲထည့္ပီး လက္သန္႕သန္႕နဲ႕ နယ္ပါတယ္။ 








 ေနာက္မီးဖိုေပၚမွာ မီးေအးေအးနဲ႕ ႏြမ္းေအာင္တည္ပီး ႏြမ္းလာရင္ ေရၿမွုပ္ေအာင္ထည့္ပီး ပြက္ပြက္ဆုူေအာင ထပ္တည္ပါတယ္။ ပြက္ပြက္ဆူလာရင္ အရသာအေပါ့အငံၿမည္းပီးလိုတာထည့္ပီးရင္ အရသာရွိလွတဲ့ ကန္စြန္းရြက္ခ်ဥ္ေရတခြက္ရပါပီရွင္။

ခ်ဥ္ေရဟင္းနဲ႕ လိုက္တာက ငါးေၾကာ္ၾကြပ္ၾကြပ္ေလးေပမဲ့ ဒီေန႕ေတာ့ၾကက္သလံုးေၾကာ္ေလးပဲ လုပ္စားၿဖစ္ပါတယ္။ အရင္ဆံုး ၾကက္သြန္ၿဖဴတဥ ဂ်င္းလက္ ၂ ဆစ္ေလာက္ကို ညက္ေအာင္ေထာင္းပီး ၾကက္သား နုပ္နုပ္စင္းထားတဲ့ အထဲကို အေရညွစ္ထည့္ပါတယ္။ ပီးရင္ 
                        ငရုတ္ေကာင္းမွုန္႕ 
                        ၾကက္သြန္ၿဖဴ ဂ်င္းေထာင္းထာတဲ့ အနည္းငယ္
                        ဂ်ံဴမွုန္႕အနည္းငယ္
                        ၾကက္ဥအၾကည္ေရ 
                        ပဲငၿပာရည္အေနာက္ နဲ႕ ဆားအနည္းငယ္ ထည့္ပီး သမသြားေအာင္ နာနာနယ္ပါတယ္။ 
ပီးေနာက္ လက္မွာ မကပ္ေအာင္ ဆီအနည္းငယ္ စြတ္ပီး ၾကက္သားကို အရြယ္ေတာ္ အလံုးေလးေတြ ၿဖစ္ေအာင္ လံုးပါတယ္။ 




                                              
              ေနာက္ ဆီပူပူမွာ ၾကက္သားလံုးေလးေတြ ထည့္ပီး အက်က္ညီေအာင္ မီးေအးေအးနဲ႕ ေၾကာ္ပါတယ္။ 

                  ကဲ ဒီေန႕ညစာ ကန္စြန္းရြက္ခ်ဥ္ေရဟင္းေလး နဲ႕ ၾကက္သလံုးေၾကာ္ေလးရပါပီရွင္။    

                                              

       





                    
      










          


        




အတိတ္ရဲ့ ေၿခရာေလးမ်ား



    ေရႊၿမိဳင္သူ ပထမဆံုး ခ်က္တတ္တဲ့ ဟင္းက ခ်ဥ္ေရဟင္းပါ။ အေမက ေရႊၿမိဳင္သူ ၁၀ တန္းစာေမးပြဲေၿဖပီးေတာ့ သူနဲ႕တူတူ ေစ်းလိုက္ခိုင္းပီး ေစ်းဝယ္သင္ေပးပါတယ္။ အေမနဲ႕တူတူ မနက္ေစာေစာထ ေစ်းၿခင္းဆြဲၿပီး ေမာ္လၿမိဳင္သံလြင္ေစ်းကို ကားတဆင့္ ကုန္းေၾကာင္းတဆင့္ သြားတာပါ။ အၿပန္က် ဆိုက္ကားနဲ႕ ေရႊၿမိဳင္သူတို႕အိမ္ရွိရာ အထက္လမ္းမၾကီးကို တက္ပါတယ္။ အရင္ကေတာ့ အဲဒီလို မနက္အိပ္မွုံစံုမႊားသြားရတာကို ညည္းညဴခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ ေနာင္ ၁၀နွစ္ေက်ာ္ၾကာလို႕ ခု ၿပန္စဥ္းစားတဲ့ အခါ အေမနဲ႕တူတူ သားအမိနွစ္ေယာက္သား လမ္းကေလးေလၽွာက္ ဘတ္စ္ကားေလးစီးပီး စကားတေၿပာေၿပာနဲ႕ သြားခဲ့ရတာကို ၿပန္လြမ္းလာပါတယ္။ 


သံလြင္ေစ်းထဲမွာ ေစ်းေရာင္းေစ်းဝယ္ေတြနဲ႕ စည္းကားေနတာေတြ သားအမိ နွစ္ေယာက္ ေစ်းဝယ္ၿပီးရင္ ေစ်းထဲကမုန္႕တီဆိုင္မွာ အားရပါးရထိုင္စားၾကတာေတြ ေနာက္ သားငါးသည္ကအေလးမွန္မခ်ိန္ေပးလို႕ အာေပါက္ေအာင္ ၿပန္ေၿပာရတာေတြ စသၿဖင့္ အစံုပါပဲ။ အေမက သားငါးခ်ိန္ပီးတိုင္း သမာဓိခ်ိန္ခြင္မွာ သြားခ်ိန္ပါတယ္။ မခ်ိန္ခင္လည္း ေစ်းသည္ကိုမမွန္ရင္ လိုတဲ့ အေလးခ်ိန္အတိုင္း ေငြၿပန္ေပးရမယ္ ေၿပာၿပီးမွ ခ်ိန္ပါတယ္။ ခ်ိန္တိုင္းလည္း လိုေနတာက မ်ားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အေမနဲ႕ ေစ်းသည္ေတြ႕ၾကေလသတည္းေပါ့။ တခါမွ ငစိမ္းသည္နဲ႕ ရန္ၿဖစ္တယ္ ဘာတယ္ရယ္လို႕ အေမ့မွာ မရွိပါဘူး။ အၿမဲတန္း သူသြားေၿပာရင္ လိုတဲ့ေငြ ၿပန္ေပးလိုက္တာခ်ည္းပါပဲ။လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႕ေပးတာေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့။ တခါတေလ အာေပါက္ေအာင္ေတာ့ ေၿပာ၇တာေပါ့ေလ။ ေစ်းသည္ေတြက အေမ့ကို သိေနၾကတာလည္း ပါပါတယ္။ ေရႊၿမိဳင္သူက အဲဒီလို အေလးမမွန္လို႕ သြားၿပန္ေၿပာရတာကို ရွက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမက ဒီလိုတြက္ၿပပါတယ္။ ငါးတပိႆာကိုတစ္္ေထာင္ ဆိုရင္ တဆယ္သားကို တစ္ရာ တစ္က်ပ္သားကို တစ္ဆယ္ အဲဒီေတာ့ တက်ပ္သားေလ်ာ့ရင္ တဆယ္ နွစ္က်ပ္သားေလ်ာ့ရင္ နွစ္ဆယ္ေပါ့။ ငါးသည္ေတြကလည္း အၿမဲလိုလို အနည္းဆံုးနွစ္က်ပ္သား သံုးက်ပ္သားေတာ့ ေလ်ာ့ခ်ိန္ေပးၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီေခတ္က ေငြနွစ္ဆယ္ဆိုတာ အိမ္နဲ႕ေစ်း ဘတ္စ္ကားခေလာက္ရွိပါတယ္။   

    အေမ အဲဒီလို တြက္ၿပလိုက္ကတည္းက ေရႊၿမိဳင္သူလည္း အေမ့သမီး ပီသစြာ ေစ်းစစ္အေလးစစ္လုပ္တတ္လာပါေတာ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ အိမ္ရွင္မေတြအတြက္အဆန္းမဟုတ္ေပမဲ့ ဆယ့္ေၿခာက္နွစ္သမီး ေရႊၿမိဳင္သူအတြက္ကေတာ့ စြန္႕စားခန္းၾကီးပါပဲရွင္။
           ရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေတြက အထက္ေစ်း ေအာက္ေစ်း စံုေအာင္ပတ္ေနၾကတဲ့ ေရႊၿမိဳင္သူတို႕ကေတာ့ သံလြင္ေစ်းအေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္းေတြကို ခံုခံုမင္မင္နဲ႕ ေၿပာၿပပါတယ္။ သူတို႕ကေတာ့ ကိုယ့္ကို အံၾသလို႕ေပါ့ေလ။
        ဒါေပမဲ့ ခုေတာ့လည္း အခ်ိန္ေတြ ေနရာေတြ ေၿပာင္းလို႕ ေမာ္ေရႊၿမိဳင္ကေန ၿခေသၤ့ၿမိဳ႕ေတာ္ၾကီးမွာ အေၿခက် ေနရာေဒသနဲ႕လိုက္ဖက္ညီစြာ ရွိရွိသမွ် ေရွာပင္းေမာလ္ေတြ ပလာဇာေတြမွာလည္း ေၿခရာခ်င္းထပ္ေအာင္သြားတတ္ခဲ့ပါၿပီ။   တခါတေလ ေစ်းခ်ေနတာသိရက္နဲ႕ မသြားၿဖစ္ခဲ့ရင္ ကိုယ့္စိတ္ထဲ တာဝန္ပဲမေက်သလိုလို။
သို႕ေသာ္ၿငားလည္း ကိုယ့္ဇာတိ ကိုယ့္ေၿမကိုယ့္ေရ ၿပန္ေရာက္တိုင္း သံလြင္ၿမစ္ကမ္းနားက ေစ်းကေလးဆီ အတိတ္ရဲ့ေၿခရာေကာက္ လမ္းေလွ်က္သြားဆဲပါပဲ။ဘတ္စ္ကားမစီးေတာ့ပဲ မနက္ဘက္ နွင္းေတြေဝေနတဲ့အခ်ိ န္လမ္းေလွ်ာက္သြားရတဲ့အရသာကို စကၤာပူမွာ ခဏခဏလြမ္းေနမိပါေၾကာင္း…